“พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า ผู้ทรงเห็นข้าพเจ้า” (ปฐมกาล 16:13) เพราะพระองค์ทอดพระเนตรเห็นความทุกข์ของนาง และทรงเสด็จมาพบเพื่อปลอบโยนและหนุนใจนางในยามที่นางรู้สึกโดดเดี่ยวและสิ้นหวัง พระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าที่ทรงมองเห็น และไม่ใช่การ มองเห็น ที่หมายถึง การเห็นว่าเรากําลังทุกข์ใจเพียงเท่านั้น แต่เป็นการ “เห็น” ข้างในหัวใจของเรา

การจากลาอาจเป็นเรื่องที่น่ากลัวและเจ็บปวด แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของการเติบโต และเมื่อเรายอมให้พระเจ้านำทาง เราจะพบว่าการจากลานั้นไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นจุดเริ่มต้นใหม่ของแผนการของพระเจ้าในชีวิตเรา พระเจ้าไม่เคยทิ้งเราให้เดินทางคนเดียว พระองค์ทรงสัญญาว่า “เราจะไม่ละท่านหรือทอดทิ้งท่านเลย” (ฮีบรู 13:5)

ในตอนที่ฉันไม่รู้สึกตัว พระเจ้าจะอยู่กับฉันและช่วยเหลือฉัน พระเจ้าได้พลิกสถานการณ์ที่น่ากลัวให้เป็นช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกมีสันติสุขที่สุด มันเป็นความรู้สึกดีที่เกิดขึ้นในจิตใจจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ พระเจ้าได้เปลี่ยนสถานการณ์จากความทุกข์ยากเเละ น่ากลัวให้กลายเป็นช่วงเวลาเเห่งการสรรเสริญและขอบพระคุณ

เพราะเมื่อเราเข้าใจว่าทุกสิ่งในธรรมชาติเป็นการสร้างสรรค์จากพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์และเปี่ยมด้วยพระคุณ สิ่งเหล่านี้ไม่เพียงแค่เติมเต็มความรู้สึกของเราในทางกายภาพ แต่ยังเติมเต็มความรู้สึกทางจิตใจและจิตวิญญาณได้อย่างลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น

“แต่สำหรับพระเจ้า ‘ในพระองค์ ไม่มีความเสี่ยงเลย’ เพราะพระองค์ทรงรู้ผลของทุกอย่างก่อนที่อะไรๆ จะเกิดขึ้น นี่แหละที่เป็นความหมายของความเป็นพระเจ้าที่สัพพัญญู พระองค์ทรงอยู่เหนือทุกๆ ความเป็นไปของการเสี่ยงทั้งสิ้น... และแน่นอนว่าชีวิตของมนุษย์มีเรื่องราวมากมายที่ท้าทายให้เราต้องเสี่ยง และฉันไม่สามารถบอกได้ว่าการเสี่ยงในเรื่องไหนที่จะทำให้ชีวิตของเราคุ้มค่ามากที่สุด นอกจากการเสี่ยงเพื่อพระเจ้า”