เพราะเมื่อเราเข้าใจว่าทุกสิ่งในธรรมชาติเป็นการสร้างสรรค์จากพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์และเปี่ยมด้วยพระคุณ สิ่งเหล่านี้ไม่เพียงแค่เติมเต็มความรู้สึกของเราในทางกายภาพ แต่ยังเติมเต็มความรู้สึกทางจิตใจและจิตวิญญาณได้อย่างลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น
“แต่สำหรับพระเจ้า ‘ในพระองค์ ไม่มีความเสี่ยงเลย’ เพราะพระองค์ทรงรู้ผลของทุกอย่างก่อนที่อะไรๆ จะเกิดขึ้น
นี่แหละที่เป็นความหมายของความเป็นพระเจ้าที่สัพพัญญู พระองค์ทรงอยู่เหนือทุกๆ ความเป็นไปของการเสี่ยงทั้งสิ้น... และแน่นอนว่าชีวิตของมนุษย์มีเรื่องราวมากมายที่ท้าทายให้เราต้องเสี่ยง และฉันไม่สามารถบอกได้ว่าการเสี่ยงในเรื่องไหนที่จะทำให้ชีวิตของเราคุ้มค่ามากที่สุด นอกจากการเสี่ยงเพื่อพระเจ้า”
เป็นเรื่องน่ายินดี ที่ “พระเจ้าทรงเห็นเราอย่างที่เราเป็น ทรงรักเราอย่างที่เราเป็น และทรงยอมรับเราอย่างที่เราเป็น แต่โดยพระคุณของพระองค์ พระองค์ไม่ได้ปล่อยเราให้เป็นอย่างที่เราเป็น!”
พระเยซูเป็นความเมตตาของพระเจ้าในร่างมนุษย์ พระองค์ยอมสละชีวิตด้วยความเต็มใจเพื่อช่วยไถ่ชีวิตเเละให้ชีวิตใหม่กับเรา เเละทรงรับความผิดเเทนเราเพื่อเราจะกลายเป็นผู้ไร้ความผิดต่อพระเจ้า… นี่เป็นการเเสดงออกถึงความรักเเละความเมตตาอันใหญ่หลวงอย่างเป็นรูปธรรมของพระเจ้าเพื่อคนที่มีความผิดอย่างเรา
อย่าได้ปิดประตูของเสียงกระดิ่งใดๆเลย เพราะนี่จะเป็นโอกาสที่คุณจะได้ติดสนิทกับพระองค์มากยิ่งขึ้น เป็นโอกาสของการเกิดผล และเป็นโอกาสของการขอบพระคุณมากมาย เว้นเสียแต่เสียงกระดิ่งของความบาปที่ได้มาล่อลวง คุณอย่าได้เปิดประตูนั้นเลย (เอเฟซัส 4:27)
EVANGELISTIC RETREAT WITH CCP USA 2024
Theme : Best Friends Forever
'Greater love has no one than this: to lay down one’s life for one’s friends. You are my friends if you do what I command. I no longer call you servants, because a servant does not know his master’s business. Instead, I have called you friends, for everything that I learned from my Father I have made known to you. (John 15:13-15)
หลายครั้งที่ชีวิตของเราก็เหมือนกำลังเล่นเกมส์อยู่ มีด่านมากมายที่มาทดสอบให้เราต้องก้าวผ่านไปให้ได้ เพื่อจะถึงเส้นชัยนั้น
“ฉันขอบคุณพระเจ้าที่ให้ฉันขอบพระคุณพระองค์ได้แม้ในสถานการณ์ที่ดูแย่ที่ฉันต้องทนทุกข์ทรมานกับอาการของโรคนี้ อีกทั้งยังเห็นถึงข้อดีของมันด้วย เพราะว่าฉันมีพระเจ้าผู้เป็นความหวัง เป็นศิลาที่มั่นคงที่ฉันเข้าลี้ภัยได้เสมอ...ฉันสัมผัสถึงการสถิตอยู่ของพระองค์อย่างใกล้ชิด ฉันร้องเพลงนมัสการสรรเสริญได้อย่างยินดี อย่างอบอุ่นหัวใจ และมีสันติสุข บทเพลงนมัสการนั้นกลับกลายเป็น “บทเพลงที่หวานยิ่งกว่า”
