“ฉันขอบคุณพระเจ้าที่ให้ฉันขอบพระคุณพระองค์ได้แม้ในสถานการณ์ที่ดูแย่ที่ฉันต้องทนทุกข์ทรมานกับอาการของโรคนี้ อีกทั้งยังเห็นถึงข้อดีของมันด้วย เพราะว่าฉันมีพระเจ้าผู้เป็นความหวัง เป็นศิลาที่มั่นคงที่ฉันเข้าลี้ภัยได้เสมอ...ฉันสัมผัสถึงการสถิตอยู่ของพระองค์อย่างใกล้ชิด ฉันร้องเพลงนมัสการสรรเสริญได้อย่างยินดี อย่างอบอุ่นหัวใจ และมีสันติสุข บทเพลงนมัสการนั้นกลับกลายเป็น “บทเพลงที่หวานยิ่งกว่า”
เพราะจะไม่มีวันเฉลิมฉลองคริสต์มาสถ้าไม่มีพระเยซูคริสต์ และพระเยซูคริสต์เท่านั้นที่ทำให้วันคริสต์มาสมีความหมาย
