Share
“พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า ผู้ทรงเห็นข้าพเจ้า” (ปฐมกาล 16:13) เพราะพระองค์ทอดพระเนตรเห็นความทุกข์ของนาง และทรงเสด็จมาพบเพื่อปลอบโยนและหนุนใจนางในยามที่นางรู้สึกโดดเดี่ยวและสิ้นหวัง พระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าที่ทรงมองเห็น และไม่ใช่การ มองเห็น ที่หมายถึง การเห็นว่าเรากําลังทุกข์ใจเพียงเท่านั้น แต่เป็นการ “เห็น” ข้างในหัวใจของเรา
การจากลาอาจเป็นเรื่องที่น่ากลัวและเจ็บปวด แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของการเติบโต และเมื่อเรายอมให้พระเจ้านำทาง เราจะพบว่าการจากลานั้นไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นจุดเริ่มต้นใหม่ของแผนการของพระเจ้าในชีวิตเรา
พระเจ้าไม่เคยทิ้งเราให้เดินทางคนเดียว พระองค์ทรงสัญญาว่า
“เราจะไม่ละท่านหรือทอดทิ้งท่านเลย” (ฮีบรู 13:5)
เพราะเมื่อเราเข้าใจว่าทุกสิ่งในธรรมชาติเป็นการสร้างสรรค์จากพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์และเปี่ยมด้วยพระคุณ สิ่งเหล่านี้ไม่เพียงแค่เติมเต็มความรู้สึกของเราในทางกายภาพ แต่ยังเติมเต็มความรู้สึกทางจิตใจและจิตวิญญาณได้อย่างลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น
