Share
“พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า ผู้ทรงเห็นข้าพเจ้า” (ปฐมกาล 16:13) เพราะพระองค์ทอดพระเนตรเห็นความทุกข์ของนาง และทรงเสด็จมาพบเพื่อปลอบโยนและหนุนใจนางในยามที่นางรู้สึกโดดเดี่ยวและสิ้นหวัง พระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าที่ทรงมองเห็น และไม่ใช่การ มองเห็น ที่หมายถึง การเห็นว่าเรากําลังทุกข์ใจเพียงเท่านั้น แต่เป็นการ “เห็น” ข้างในหัวใจของเรา
ในตอนที่ฉันไม่รู้สึกตัว พระเจ้าจะอยู่กับฉันและช่วยเหลือฉัน พระเจ้าได้พลิกสถานการณ์ที่น่ากลัวให้เป็นช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกมีสันติสุขที่สุด มันเป็นความรู้สึกดีที่เกิดขึ้นในจิตใจจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ พระเจ้าได้เปลี่ยนสถานการณ์จากความทุกข์ยากเเละ น่ากลัวให้กลายเป็นช่วงเวลาเเห่งการสรรเสริญและขอบพระคุณ
เพราะเมื่อเราเข้าใจว่าทุกสิ่งในธรรมชาติเป็นการสร้างสรรค์จากพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์และเปี่ยมด้วยพระคุณ สิ่งเหล่านี้ไม่เพียงแค่เติมเต็มความรู้สึกของเราในทางกายภาพ แต่ยังเติมเต็มความรู้สึกทางจิตใจและจิตวิญญาณได้อย่างลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น
